Carmen Martín Gaite (Salamanca,1925-Madrid,2000) licenciouse en Filosofía e Letras na Universidade de Salamanca onde tamén entrou en contacto co mundo do teatro. Colaborou en varias revistas ("Traballos e días", "Revista Nova"...) No ano 1950 trasladouse a Madrid onde se doutorou coa tese "Usos amorosos do XVIII en España". Foi Ignacio Aldecoa o que a introduciu no seu círculo literario ó que pertencían Josefina Rodríguez, A. Sastre e Rafael Sánchez Ferlosio, co que casaría en 1954. Así, inclúese na chamada Xeración do 55 ou a Xeración da Posguerra.
Gañou o premio literarion Café Xixón en 1955 con O balneario e o Nadal no 1958 con Entre visillos, unha das súas obras máis coñecidas.
Tamén escribiu teatro: A pau seco (1957) e A irmá pequena (1959).
Nos anos sesenta publicou a novela Ritmo lento, pero foi sobre todo nos anos setenta cando apreciamos a súa versatilidade. Publica dous ensaios sobre o proceso de Macanaz, recopila a súa poesía en A rachas (1976) e aparece unha das súas obras cumbre Retahílas (1974). Tamén publicou os seus Contos completos nesta década. Foi redactora nos comezos de Diario 16.
Tras varios anos de convivencia separouse do seu marido, con quen tivo unha filla que morrería antes ca ela.
No hay comentarios:
Publicar un comentario